"Ellerin ellerimde.Gözlerimiz öyle bakıyor ki birbirine;gece ayın ve yıldızların,gündüz ise güneşin ışığını söndürecek kadar parlak ve aşk dolu.Aşk tanrıçası mühürlemiş gözlerimizi birbirine.Dünyada bizden başka kimse yok gibi;ben sadece seni görüyorum,sende sadece beni...
Benim dünyam sensin artık,senin dünyan ben...Ayaklarımızın altında yıldızlar;o karanlık gökyüzü deniz olmuş ayaklarımızın altında,yıldızlarda denizin üstündeki taşlar.Biz o taşlar
üzerinde sekerek dans ediyoruz.Ay ışığı ise eşlik ediyor bize;o buzlu ışığı ile...Büyülü bir ses var, şarkı söyleyen,şarkı söyledikçe kalbimi dolduran,ruhumu benden alıp sana katan,ikimizi bir vücutta bütünleştiren.Kim oşarkıcı?Sensin.söylediğin şarkı iki kelime ’seni seviyorum’,duyduğum en güzel şarkı...Gözlerimiz,dudaklarımız ve kalplerimiz aynı şeyi söylüyor.SENİ SEVİYORUM.
Dansımız devam ediyor,melekler geliyor bize eşlik etmeye.Dönüyorlar etrafımızda bembeyaz kanatlarıyla.Bizim açkımız gibi;bembeyaz.Gözlerimizi kapatıyoruz ve yaklaştırıyoruz dudaklarımızı birbirine yavaş yavaş.Duruyor dünya,evren,zaman...Herşey duruyor sadece dudaklarımız konuşuyor.
O öpüşme;en güzel şaraplardan daha tatlı,bütün güzelliklerden daha güzel.O anı güzel yapan sen;melekler bile kıskanıyor güzelliğini....
Kalbim hala çarpıyor o anın heycanıyla,bütn evren titriyor bu çarpıntıyla.
Dansımız devam ediyor hala.Yavaş yavaş iniyoruz yer yüzüne,melekler hala çevremizde.Yakamozlarla aydınlanmış denizin üstündeyiz,ayaklarımız suya değiyor ama ıslanmıyoruz.Meleklerden biri geliyor ve dokunuyor bize.Kanatlarımız çıkıyor o an;meleklerinki gibi bembeyaz.El ele tutuşup havalanıyoruz ve dolaşmaya başlıyoruz;dünyanın üzerinde.O kadar hızlı gidiyoruz ki melekler geride kalıyorlar,bir zaman sonra görünmüyorlar artık...
Sımsıkı tutuyorum elini,kendime çekiyorum öpüyorum dudaklarından ve sarılıyorum sımsıkı,’seni seviyorum’diyorum.’Bende’ diyosun kulağıma...
Güneş doğuyor ayrılıyoruz birdahaki geceye kadar.Güneş ayırıyor bizi;ama neden? Göz yaşlarımı tutamıyorum.Elimi sana doğru uzatıyorum ama yetişemiyorum.Allah’ım nebüyük işkence.Gözyaşlarım hala akıyor.Hoşçakal sevgilim,seni çok seviyorum...."
Güneş gecenin karanlığını yırttığı gibi hayalleri ve rüyalarıda yırtıyor.Gözümde iki damla yaşla uyandım,ellerim sanki birisinin ellerini tutuyormuş gibiydi.Kendime gelmem uzun sürdü.Geldiğimde ise gözüme yine yaşlar birikti.sen beni bırakıp gittin ama ben seni hala bırakamadım.
Seni hala o kadar çok seviyorum ki.Bu rüyaların gerçek olması için neler vermezdim.Ama bu rüyalar gerçek olmuyor,seni unutmaya çalışıyorum oda olmuyor.Sanki kalbim her atışında senin adını sayıklıyor.
Sana artık bana geri dön demeyeceğim.Artık her sözün anlamsız olduğunu biliyorum.
En son konuşmamızda seni hala sevdiğimi söylemiştim sen ozaman birşey demedin ama hareketlerin banane dedi.Ne kadar kötü dimi;bir zamanlar seni çok seven birisi artık senin sevgini önemsemiyor.O gün ikinci kez ölmüştüm,ilk ölümüm senin ’artık yeter ayrılalım’dediğin zamandı.
Bana geri dönmeyeceğini biliyorum,ama bu mektubu niye yazdım?Bunu bende bilmiyorum.
Seni ne kadar çok sevdiğimi anlatmak istedim belki,belkide kalbimde kalan son umudu söndürmek.
Bu sana yazdığım son mektup,artık beni istemediğin sürece görmezsin.Kendine iyi bak ve hep mutlu ol.
SEVGİLİM(N)