Gitmeler yaklaştıkça garip bir burukluk çöküyor içime.

Sonbaharlar hazırlanıyor kışa, takvimler azalıyor günden güne. Çantalar bağlanıyor gelecek ne getirecek, bilemeden.

Belki dönüşü olmayan gidişlere kesilen tüm biletler. Fakat ümit bütün dönüşler için.

İçimde kaynayan kazanlar hep böyle yolculuklarda fokurdar, taşar, yakar yakınımdaki herkesi. Fakat en çok da benim içim yanar bilmez kimse.

Bilmesin.

Bir gece bütün ışıklarını söndürüp evimin, Süphan’a, Tendürek’e bakan turkuaz mavisi Van gölü’ne seslenir, sorarım;

"Kaç dağ ardımdasınız?
Tepeler aşarım, koşarım da yorulmaksızın, yetişirim.
Dönemeçlerle dolu yollarda düşerim de kalkarım yine.

Fakat bıraktıklarıma dayanamam.
Çünkü bilirim; yenemem özlemimi.

Gidiyorum; bol özlemli, ünlemleri çok satırlarıma, hazır mısınız?




N.K-

19.09.2015


İZMİR