"Ağlamayan kadın akmayan çeşme gibidir, hiç bir işe yaramaz ya da ötmeyen cennet kuşu gibidir; Tanrı’nın izniyle kanatları düşer, çünkü ötmeyen kuşa kanat gerekmez."
Camilo Jose Cela, "Pascal Duarte ve Ailesi"nden.

Bu pasajdan ilhamla:

VAR OLMA
Ağlamak çoğaltmaktır, ağlamak yaratmaktır. Kainatın kadına biçtiği rol mucizelerin öznesi olmasıdır. Erkek bu mucizelere en fazla aracılık edebilir... bu mucizelere maruz kalır, şahit olur ancak erkek. Bu yüzden en büyük şairler hep erkeklerden çıkar.
Kadın mucizeleri mümkün kılacak donanımdan da esirgenmemiş olandır.
Bu donanımı inkar eden kadın; merhameti gelişmemiş kadındır, şefkatten yoksun kadındır, çoğaltamayan kadındır... yani ağlamayan kadındır ve varlığına ihanet halindedir. Ötmeyen cennet kuşu gibidir işte bu kadın ve tabi ki kanatları düşecektir. Çünkü öylece uçmasına izin verilemez.


YÖNETME
Dünyayı erkekler, erkekleri de kadınlar yönetir. Kadının yönetimi dolaylı, görünmez fakat kesindir.
Doğrudan bir yönetim erkeksidir. Feminizmin istediği kadınların bu doğrudan yönetime ortak olmasıdır. Bu kadınların zamanla erkeksileşmesi kaçınılmazdır. Feminizmin istediği kadınların kadınlıklarını terk etmesidir.

Dünyayı "doğrudan" yönetmek dünyevi ve değersiz bir iştir, erkeklere bırakılmalıdır...
Çünkü kadınların yapacak çok daha önemli işleri var!



Not: Fotoğraf benim çekimimdir.