Zaman akar durmamak üzere kimler gelir kimler geçer o gözlerden kaç nefes solunur.
Ömür denen kalem kime ne yazar bilinmez.Kayıpların gülünü eline almaksa; insanın ciğerini yakar. Yitikler, insanın hep bir parçasını da alır götürür. Bir bakmışsın yama yapmaktan sökükleri dikmekten kalbin delik deşik olmuştur.

Bazen kavramları imgeleştirdiğinde yolunu bulabilirsin yani işin içinden çıkamaz halden nefes alacak soluğu yakalayabilirsin.Özlemlerini bir martının gökyüzünde selam geçidi yaparak ummana süzebilirsin. Kavuşmalarını Beşiktaş Kadıköy vapuru arasındaki mesafe kadar olduğunu kestirip sabır gösterebilirsin.Yaşayamadığın her ne varsa gökyüzüne yükleyip her bir yağmur damlacıklarında can buldurabilirsin.
Mutsuz musun? sana bir sır vereyim mi mutsuzluğa inat mutluluk demetlerini saçmaya ne dersin? Önce sıkıntılarını sırtından bir yükü indirir gibi indir hayalinde onları anlarında bırak tıpkı bir paketi bir yere ödünç bırakabileceğin gibi hisset istediğinde onları geri alabileceğinin bilincinde ol bilinç altından yükünü at.Gülümse her zaman anlamsız olsa bile kendin için.Seni üzenler mi var hayat bir yolculuktur unutma bazen istemesek de birtakım insanlar yolumuzu keser ya da siz de onlara katılırsınız.
Bu yolculuk da siyah inciler de dökeceksiniz sevinç güllerini de savuracaksınız Anlarınıza bir bavulun içini nitelikli doldurur gibi doldurun gereksizleri bir kenara bırakın .Yaşam bir ipliğin bir iğne deliğinden geçmesi gibi doğum ve ölüm gibi iki olasılığı barındırıyorken zorluklara ne kadar çok kafa tutup bir o kadar da var olduklarına şükredip ; kendi için ısrarcı olursan bu yolculuğun gezgini sen olursun.