- Ayrılmalıyız aşkım.
- O da nerden çıktı?
- Babama “pezevenk” demişsin.
- Oha! Bu nasıl kuru iftira. Babanı görmedim bile ben hiç.
- Yüzüne dememişsin zaten. Facebook’una yazmışsın.
- Ne, nasıl!? Ne yazmışım?
- “Ambulansın peşine takılan pezevenklerden nefret ediyorum” yazmışsın.
- Eee?
- Babam trafikte peşine takılmak için ambulans arayan bi insandır.
- Benim yazımı nerden görmüş?
- Benim Facebook’um açıktı. Gördü, “kim bu?” dedi, “erkek arkadaşım” dedim. “Ayrıl ondan” dedi, “tamam” dedim.
- Ulan “bi arkadaş” falan deseydin bari. Hem nasıl öyle hemen “tamam” deyiverdin?
- Olmaz, dürüst bir aileyiz biz. Babama “pezevenk” diyen biriyle de yapamam anlıyor musun?
- Dürüstsünüz Allah için!... Ama ambulansın peşine takılmakta sakınca görmezsiniz.
- Ailemizin özeline girmezsen sevinirim.
- Ulan bendeki şansa bak arkadaş yaa! Bundan önceki sevgilimle de eski sevgilim fotoğrafıma like yaptı diye ayrılmıştım. Kapatacam lan bu hesapların hepsini!
- Yeni kız arkadaş nerden bulacaksın peki kapatırsan?
- Öyle ya, seni de ordan bulmuştum di mi? Allah hep verdiği yerden alıyor demek.
- Hay’dan gelen Hu’ya gidiyor işte.
- O “Hay” ve “Hu”dan sonra apostrof konması gerektiğini nerden biliyorsun sen? Gizli gizli kitap mı okuyon nedir?
- Aile olarak kültürlüyüz biz.
- Evet, ambulans arkası kültürü!...neyse özelinize girmeyelim.
- Evet, lütfen.
- İyi madem… hadi ayrılalım o vakit.
- Tamam.
- Kim başlatıcak?
- Bilmem, erkek başlatmalı bence.
- İyi de ayrılmak isteyen sensin.
- Olsun sen başlat.
- Ne demem gerektiğini bilmiyorum. Kavgasız gürültüsüz ayrılmamıştım ben hiç. Yardımcı olsan?
- Ettik ya az önce kavga.
- Hadi ya, farkında değilim.
- Seviyeli bi kavgaydı.
- Haa ondan anlamadım, çok seviyeliyse demek!
- Dalga geçme lütfen.
- Ya boş ver seviyeyi falan. Ödeşelim mi? Sonra da barışırız.
- Nasıl?
- Sen de benim babama “pezevenk” de, olsun bitsin.
- Ama senin baban gerçekten pezevenk, işi bu, kadın satıyo.
- Olsun, sayılmaz mı ki?
- Saçmalama Oytun. Ayrılmamız gerekiyor.
- Ya ne saçma yaa, babamın kadın satmasını problem etmiyorsun ama ben babana bilmeden “pezevenk” dedim diye ayrılıyoruz.
- O senin babanın özeli, ben karışamam.
- Peki silsem o yazıyı. Yerine de ambulans peşine takılanlardan özür dileyen bir şey yazsam?
- O zaman da ambulans arkasına takılınmasını teşvik etmiş olursun, babam yine kızar, rekabeti seven bi insan değil kendisi.
- Direkt babandan özür dilesem, “yanlış anlaşma oldu” falan desem.
- Kuyruk sıkışınca özür hemen. Olmaz, ayrılıcaz.
- İyi tamam anasını satiim, ayrıl hadi.
- Olmaz, önce sen ayrıl.
- Senden ayrılıyorum Tuğçe. Kabul ediyor musun?
- Evet.
- Geber!


Hüseyin Bayram