NE ZAMAN GÖZÜMÜ YUMSAM BİR ÇOCUK GÖRÜYORUM MEZARDA, BAŞUCUNDA BEN!
Küçücük yüreğime sığdıramadım sana olan aşkımı o kadar büyüktü ki;dünyaya bile sığmayacak sanır korkardım.
Korkmak nedir hiç bildin mi sen ?
küçücük bedeninle dünyaya bile sığamayan bir sevgiyi kaybetmekten hiç korktun mu ?
Ben korktum.Elim ne zaman bıraksan, bir daha tutamamaktan korktum.Gözlerine her baktığım da bir kez daha göremeyeceğimden korktum.Her gece uykumu bölüp korkuyla uyanıp seni seyrettim. Sanki ;hiç birdaha olmayacak gibi yatarken yanımda,nefes alışlarını dinledim,kalp atışlarını saydım,yüzüne dokundum.
Dokunurken incitmekten korktun mu hiç sen?
Ben korktum .sana her dokunduğumda tenini incitmekten korktum küçücük ellerimle… Sevgim büyürken bende büyüdüm sevgimle ama ,büyümek korkunun kapılarının kapanması olmadı bana.Hele sende beni seviyorken ,yada ben öyle sanıyorken,büyümüş bir kadındım senin sevdanda sana doyumsuz geceler yaşatan ama, yüreğim çocuktu hala seni kaybetmekten korkan ,gök gürlemesinden bile korkup sende saklanan...
Sen hiç büyük bir kadının içindeki çocuk oldun mu? ( korkan)
Ben oldum. Ben o korkan çocuktum...
Sen! o küçük çocuğu öldürdün ve hiç korkmadın. Sen korkmazsın! korku nedir bilmezsin...
Ben her gece her gözümü yumduğum da o çocuğu görüyorum ve ben! mezarının başında ondan af diliyorum. O’nu öldürmene izin verdiğim için, o beni affetse ben affetmiyorum ne seni nede kendimi...
Sen korkmuyorsun ya! korkmazsın ya ! gün gelecek korkunun tadını sende tadacaksın!benden değil o öldürdüğün çocuktan değil kendi işlediğin günahlarının hesabını soran vicdanının sesinden KORKACAKSIN! İşte o vakit ben artık hiç! ama, hiç! KORKMAYACAĞIM! AyNuR