Yıl 1970, yaz mevsimi, ekin zamanı. Köyde yıllık iznimi kullanmaktayım...
Bir gün Mahmut Emminin dükkanında toplandık. Birkaç öğretmen, jandarma karakol komutanı, sağlık memuru, eğitmen, ben. Hava da sıcak mı sıcak...
Millet harıl harıl çalışıyor. Ekin biçiyor, harmana taşıyor, harman yeri hazırlıyor. Kış hazırlığını bir karınca örneği sürdürüyor. Biz ise öğle sıcağında dükkanda sofrayı kurmuşuz, rakıyı açmışız. Muhabbetin koyu yerindeydi ki bir eşek kafası uzandı kapıdan. Birkaç saniye sonra da arkasından bir ses duyduk:
“Çüüüş! Soyha eşşek!.. Sen eğirtmen misin, öğretmen misin, sağlık memuru musun, çavuş musun?!. İşin var, gücün var. Sırtında şahran var. Tarlada sap seni bekliyor. Beri gel soyha beri gel!..”
Bu Abidöğ’ün sesiydi. Abidöğ, hazırcevaplılığı ve nükteli sözleriyle tanınan birisi. Bu haklı sözleri ile bizi yermişti. Hiç birimizden bir ses çıkmadı. Eşeğini önüne katarak işine gitti...


KK: Abdullah ÖZTÜRK, Ankara 1987