13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1580
Okunma
Eğilip yerden bir taş aldı. Karşısındaki göle tüm gücüyle fırlattı. Sonra bir adım geri çekilip taşın düştüğü yerde birbiri ardına oluşan dalgaları izledi.
Merkezden oluşan dalgaları…
Peki, kimdi bu merkez?
Annesi, babası, ninesi, dedesi…
Hiçbiri değil, kendisiydi. Çocukları, torunları, çocuklarının torunları merkezden dalga dalga uzaklaşıyorlardı. Hâlbuki o, kopmaz gönül zinciriyle hepsini birbirine bağlamaya çalışıyordu durmadan.
O, bağlamaya çalıştıkça dalgalar genişliyor merkezden her geçen gün biraz daha uzaklaşıyordu.
O da biliyordu aslında işin gerçeğini…
“Sevgi ileri koşar”
Tutulmaz bir hızla koşuyordu da…
05.09.2015/Emine UYSAL