Dostu yoktu.Bir yakını da.Dayım arkadaşlık ederdi ona.Bir traktörü vardı.Dayım çiftçi olduğundan traktöre ihtiyacı olurdu.O ve traktörü yardıma koşardı.Gübre taşırlardı birlikte.Tarlayı sürerlerdi.İş bittiğinde para verirdi dayım tek başına yaşayan bu arkadaşına.Kafa yapıları hiç uymuyordu.Dayım çok zekiydi.Oysa o saftı.Bazen beş parasız kalırdı.Dayım onun karnını doyururdu.Kaç kere rastladım tarlada öyle ona.Babası doksan yaşlarında vefat etmişti.Kendisi altmışlarındaydı.İki kere evlenmişti.Ama terkedilmişti.Bir yeri oluyor insanın mutlaka hayatta.İnsanlarla bir ilişkisi.Bu ilişki başka bir insanı kırmıyorsa,yok etmiyorsa nasıl bir ilişki olduğu o kadar da önemli değildi.Yani insanlara biraz borcumuz varmış,yahut borç vermişiz önemli değildi.Yolunu bulurdu o ilişki.Yeterki meydanda ahım şahım bir zarar gören olmasın.
Hele bahçe sahibi bir doktorun tarlasını süren kahramanımızla ,dayıma mangal yaptığını geçenlerde duyunca iyice keyiflendim.Allah hiçbir kulunu yalnız bırakmasın.