1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
523
Okunma
Nasıl bir yalnızlığın pençesine düştüm bilmiyorum. Yoruldum.Benimkisi, hiçbir zaman
hiçbir şeyle açıklanamayacak kadar derin,hiç kimsenin anlayamayacağı ölçüde karmaşık ve acayip bir yorgunluktu. Hayallerim ve umutlarım bir bina kolonu kadar dik ve sağlam dursada dışardan gelecek bir artçı depreme karşı zırhsızdı. Yıkılan bir şeyi tekrar inşa etmek oldukça güç olur eskisi gibide sağlam ve ihtişamlı olmaz biliyorum. Ama gücüm kalmadı ne zırhsız hayallerimi korumaya nede yıkılacak umutlarımı yeniden ayakta tutmaya. O yüzden bıraktım her şeyi. Ne yapalım delmeseydi Ferhat dağları Şirin için, çöllere düşmeseydi Mecnun Leyla için. Bende aramasaydım afitap düşmüş yalnızlığıma bir gölge.
Cevap Yaz