Bir uçurumun kenarında apansızca baktığında gökyüzüne, aklında tek bir düşünce nasıl oldu da bu kadar çabuk geçti zaman, nasıl bu kadar çabuk büyüye bildim fark etmeden, sanki dün gibi gelir hatıralar tozlu, puslu geçmiş zaman yolculuklarının ardından, bir bakmışsın düşüyor tutamıyorsun hatıralarını, unutma sen ne yaparsan yap zamanı durduramaz, yavaşlatamaz ve geri alamazsın.. aldığın her nefes, gözünü açıp kapatman, ağzından çıkan her bir söz... Şöyle bir düşününce nasılda uzak geliyor zaman kavramı...
Hayat bize sunulurken geçip giden ömrün kısalığı ve uzunluğu belli değil, bunu belirleyen sensin.. Nasıl ki o uzun ders saatlerinde zaman durur.. Nasıl ki sevdiğinin yanındayken zaman hızla akıp gider işte böyle bir şey..
Zaman dediğimiz olay; herkese eşit ama kimseye aynı değil, yaşadığın kadardır geçirdiğin zaman...