Viçdanın sesi tüm seslerden önemlidir her zaman.

O susmaz,konuşmaya devam ederse eğer insan , insan olmaktan çıkıyor.

Aşkın sesi güzeldir , ama içinde ihanetin gürültüsü yoksa.

Annenin sesi kusursuz’dur , içinde yalanların damgası yoksa.

İnsanlığın sesi her sesten güzeldir , ama içinde sahtekarlık yoksa.

O rahat durmuyorsa , insan rahatça başını yastığa koyamiyor.

O susmuyorsa , insanın içinden her gün bir şeyler kopuyor.

Güneş her gün doğuyor ama , aslında sen onu hep bulutların arasında görmek zorundasın.

Kuşların sesi her gün daha çok duyuluyor ama , viçdanının sesi onları temiz duymanı engelliyor.

Yaşiyorsun ama aslında ölüsün.

Mutluluğu bulmak istiyorsan , önçe viçdanının sesini doğru zamanda kullanmaya oğreneçeksin.

İnsanoğlu ağlasın , paramparça olsun , saf olsun , kullanılsın

ama viçdansiz olmasin.

Cünkü asıl ozaman kendini yolun sonunda bulur...