Birgün anlayış diye bir şey kalmayacak, ve biz o gün herşeyi gözden geçirmek isteyeceğiz..
Birgün bitecek mutluluğumuz; gece uyurken üzerini açtığın zaman örten biri olmayacak yanında, sabah uyuyuşunu seyreden biri olamayacak artık, kimse dudağına küçük bir buse kondurarak uyandırmayacak sabahları. Uyandığın zaman üzerine atlayan biri olmayacak. Sevmeyecek kimse seni benim kadar, kıracaklar kalbini.. Dur! eksiklerimi düşünmeyi bırak şimdi.. sahilde bir dilim sıcak ekmek ve biraz peynirle yaptığımız kahvaltı affettirmez mi kıskançlığımı? Peki ya kar yağarken parmak uçların donmuşken nefesimle ısıtmam affettirmez mi yaptıklarımı? Sert biri olmam, arkanda dağ gibi durmamdan neden rahatsızsın bukadar? Neden anlayışsızsın be kadınım neden? Neden eksiklerimi bi başkasının artılarıyla tamamlamak isteyip beni aldattın, neden kalbimde karlı dağ oldun? Yesillikler içinde bir papatyayken? Neden yıktın güvenimi? Yalan söylememek bukadar mı zor senin için..