sol yanım acıyor annem,bazen durmak dinmek bilmiyor,
kabuklaşıp yeniden kanıyor tüm yaralarım,dayanamıyorum
boşluga düşüyorum sanki çamura batıyorum en dibe
çekiliyorum,bedenim arafta kalmışcasına kaybolmuş durumda
nefesim buz kesilircesine sopsoğuk ölü gibi gibiyim
hayatın tadını alamıyorum,yaşamın,bazen ölüm geliyor aklıma
anne özlermi beni diyorum benim onu özlediğim gibi
benim canım yandığında oda yanarmı?
ateşe yürürmü ben gibi savunmasız..
Sonra vazgeçiyorum anne ölmeme ne gerek varki ben ölüyüm zaten sadece toprak altında değil bedenim arafta..
ey güzel annem geceler uyutmuyor,sabahlar olmak bilmiyor neden büyüdüm küçük kalsaydım sevilmeyi allah sevgisi
olarak kalsaydı,bir aşk daha olmasaydı,oyuncaklarımı alsalardı,ama kalbimi acıtmasaydılar.
keşke diyorum bazende bu hayat mı? bizi zor duruma düşüren yoksa insanlarmı yarıyolda bırakan.