Dünyanın girdiği son düzlükte,teknoloji asrında doğdum.Annemin kucağına verdiler beni ve filtrelenmiş bir instagram fotoğrafıyla aldı aile büyüklerim müjdeli sayacakları haberi.

Led ekranlarda öğrettiler birlikten kuvvet doğduğunu.Birin yanına atılan sıfırların gücüyle pekiştirdim bunu.Ve banknotların zarafetinin hayatın her gişesinde geçerli tek bilet olduğunu anladım.

Kahramanlarımı boğdum elimde ki adidas poşetleriyle..Statümün cebimde taşıdığım akıllı telefonun zeka seviyesiyle belirlenmesine aldırmadım.Sigortalı bir iş ararken fark etmedim bile yaşamın sigortasız bir iş olduğunu..

Gözlerinden öte kıyafetlerine baktım hayatıma değen insanların ve uğurlarken onları bilgilerinden öte otomobillerine..Mide bulandırıcılığım yüzüme vurulduğunda modern topluma yetişememekle suçladım hayatlarında bir kez starbucksda kahve içmemiş zavallıları..

İnadına devrimci, inadına eşitlikçi, inadına humanist!.Twittera böyle yazdım..

Dostoyevski eşliğinde Latte ve Mayakovski’nin satır aralarında sert bir Espresso! Hepsini facebook’a attığım fotoğraflarla tasdik ettim..Ah, Rus edebiyatı ve İtalyan kahvelerinin müthiş armonisi.

Kısa mesajların zamanında iletilip iletilmeyeceğine bağlıydı en büyük aşklarımın istikbali.Yediğim antrikotun, içtiğim mojitonun, hatta gittiğim mezarlığın bile fotoğrafını çektim.Fotoğraflardan yapılma bu çağda terabaytlara sığdırdım hüznü ve neşeyi.

En son öldüm.Torunlarım harddisklerimden çıkarttıkları anılarla süslediler bütün profillerimi.Mezar taşıma afili bir cümle yazdılar ve bir kaç çiçek diktiler.Ve benim de öyle isteyeceğimi düşünüp hayatlarına devam ettiler.Çiçekler soldu.Yazı silindi.Bense kimseye snapleyemedim yalnızlığımı.
Şimdi bana tekrar annemin kucağına dönme şansı verseler o ilk fotoğrafı çeken telefonu alıp çocuk aklımla fırlatırım yere ve hikaye şöyle devam eder ;

Ne asilim, ne de aziz!.Kabil’in Tanrıya sunduğu o çürük meyveyim yalnız. Red edilen ve yaşanan tüm kaostan sonra üzerine suç atılmayacak kadar aciz görünen o çürük meyveyim. Milyonlarca cinayete ilham olan benim!İşte bu yüzdendir yüzünüz ekşir henüz kesmediğiniz bir ağaçtan düştüğümde çamurlara.
Bütün sosyal mesajlarınızın canı cehenneme!
Dünyanızı benden uzak tutun.