Bir sezen aksu şarkısında kendimi buluyorum şu sıralar
Ellerim titreyerek yazıyorum başım dönüyor içimde
bitmek tükenmek bilmeyen bir ağlama isteği..
Fakat katılaşmış donuk bir ruh. Kaskatı kesiliyorum.
Yalnızlığımın eseri sanki tüm bunlar.
"Küçüğüm daha çok küçüğüm bu yüzden sonsuz endişem"
"Elimde yalandan rengarenk geçici oyuncak zaferler"
Bu şarkı sözünde sıkışıp kaldım. Ruhumu sıkıştığı
yerlerden kurtarmaya yetecek güçte değilim küçüğüm daha
tek başımayım kendime yetemeyecek kadar savunmasızım
Ne kadar az yol almışım ne kadar az yolun başındaymışım
meğer. Oyuncak zaferlerim rengarenk. Ben simsiyahım.
Karanlıklarımı tetikliyor hatalarım. Kendime tüm sitemim
Bu yüzden yenilmem. Yenilgilerim bana ait. Yalnızlık,
bir korkudan çok uzakta. Ruhları körelmiş insanlar
Anlamsızlık içinde çırpınıyorlar içimde. Nasıl oluyorda bu
sıcak yaz günlerinde böylesine üşüyor içim.
korkularım asla peşimi bırakmayacak biliyorum
Üşüyorum çok üşüyorum..