Fırında kısa bir bekleyişin sonunda sıcacık ve mis gibi kokan pidemize kavuştum. Ramazanın ikinci günü olmasına rağmen henüz bizim ilk pidemizdi. İlk pidenin ve ramazan ayının vermiş olduğu huzurla evin yolunu tuttum. Poşeti tuttuğum elimi hafifce ısıtan pide, parmaklarımın arasından süzülen kokusuyla da içimi ısıtıp huzuruma huzur katmaya devam ediyordu...
Nihayetinde eve ulaşsam da el süremiyorduk pideye. Sıcaktan değil tabi, iftar vaktine daha çok vardı. Mis gibi kokusuyla sabrımızı zorluyor ama oruç ısrarla tutuyordu bizi. Bir nefis savaşı başlıyordu sonra.
Tatlı ama...
Ufaktan da heyecanlı...

Ey insanlar siz de oruç tutun.
El sürmeyin, el sürdürmeyin kendinize.
Tıpkı pide gibi olun: sıcacık, tertemiz ve huzur dolu. Ama el sürdürtmeyin kendinize.
Başkalarının orucunuzu bozmasına izin vermeyin.

Ey erkekler,
Girmeyin kimsenin günahına.

Ve ey kızlar,
Siz de girmeyin kimsenin günahına ve kimsenin günahınıza girmesine izin vermeyin.

Ey insanlar;
Sadakat, vefa ve saygıyı öğrenmeden açmayın orucunuzu.
Bekleyişiniz temiz olsun.
Siz temiz olun ki bekleyeniniz temiz olsun.
Heyecanınız pide kuyruğundaki gibi olsun.
Tadınız ve kokunuz o ilk bölünen pide dilimindeki gibi kalsın.
Hisleriniz pide gibi sımcıcak kalsın ki yuvanız ısınsın.
Pide gibi büsbütün kalın.
Dlimlerinizi eşinize saklayın ki paylaşacak güzelliğiniz olsun...
Pide gibi kalmanız dileğiyle

Zülküf BAŞ