Aklıma ilk gelen farklı bir anım memleketimde başıma gelen dertler çoktu.hayattan belkide yaşamaktan kaçmak istedim.ne zaman mutlu olucam diye ne zaman ne zaman .sanırım hiçbir zaman dedim kendime sonra düşündüm gene hayallere daldım birde baktım ki hayal kuruyorum.olucam ben ya mutlu olucam rabbim nasip edicek diye umutlandım.ve sonra memleketimden kaçtım.ciddi anlamada kaçmadım.:-) ailemle birlikte bir yaz ayı için memleketten ayrıldım.ve tam işte mutluluğu buldum dedim güzel geçicek dedim.dertlerimi unutacam dedim daha beter oldu sürüklendikçe sürüklendim çukura.şu an yaşamaktan bile korkuyorum.sadece şu anlık istediğim başımdaki iki beladan kurtulup rahatlamak. Kısaca hayal kurmayı bile bıraktım.hayaller beni kurtarmıyor.GERCEK ler acı veriyor.mutlu olmayı da bıraktım.sorunsuz bir nefes almak istiyorum.aşk,iş,okul,hayat,yalancı insanlar...benden uzak dursun ve korkusuz bir nefes alayım başka bişi istemiyorum iste benim korkum....