4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
603
Okunma
Kuşluk vakti sessizliğini ağlayan bir ses bozdu.Merakla balkona çıkıp baktım simitçi çocuk on iki yaşlarında ağlıyor.Tepsisi yere düşmüş;kalan birkaç simiti ellerinde.Niye ağlıyorsun?Simit paramı alıp kaçtılar..Nasılda üzgündü.Tüm umudunu sattığı simitlere bağlamış gibiydi.Yarın yeniden simit alamam diye ağlıyordu.Yukarı gelmesini söyledim.Geldiğinde kaç simit sattığını sorup elinde kalan simitleri de alıp hepsinin parasını ödediğim de nasılda umutla iniyordu,umutsuz çıktığı merdivenlerden.
Umudunu.azmini yitirmesini istemediğim bu simitçi ne yaptı bilmiyorum fakat:Ben umudu kırmanın,emeğe saldırmanın haykırışlarının sevince dönüştüğü anı hiç unutmadım..
Umarım ki;umuda saldıran,başkasının ekmek parasını elinden alan eller;vicdanla yüzleşme yürekliği gösterip,bir simit parasına emekli olanları düşünüp hakkaniyet ilkesinin paslarını silebilecek donanımları çoğaltır..