Bilmediğim bir şehir var sende.taş binaların insanı titrettiği, insanların kendini aciz hissettiği ,acımasız bir kalabalığın birbirini ezdiği, yalnız bir şehir…
Oysa,benim yaylalarım vardı.Sonbahar da! gözlerinin rengine dönüşür her yer ve kar diz boyunu aşar şubatta.Ellerin burnun üşür ama, damarlarında sıcacık dolaşırken kanın,kalbin huzurla atar tik! tak tik! Tak
Ve sen! Uzak kalabalık şehrin yalnız adamı , uzatsam ellerimi yalnızlığına desem ki; gel otur şuraya ,yüreğimin en derinine ve hücrelerimi sar sıcaklığınla ,Hiç bırakma!
İhtimal bile olsa bir hayal belki ama, nasıl içimden atarım seni?nasıl terk ederim erkek halinle doğurduğun şiirleri? kim anlatır bana bir çocuk edasıyla, derme çatma kurduğu hayalleri?Benim hayallerim çocukluğumdan kalma sandıkta kilitli duruyor hala ,sarardı belki,kokusu da! biraz naftalinli...
Hadi!! yeni bir hayal yaratalım, etimizden kemiğimizden, biz olsun gerçeği...
Senin şehrin yalnızlık,benim gecelerim karanlık,eğer diyorsan ki; imkansız!! bizimkisi
İşte! son sözüm sana ya gel! benim ol! yada git! vur! kendini...
Senden sonra gideceğim bir şehir yok! benim... AyNuR