Hayat bize öyle şeyler yaşatıyorki bi zaman sonra artık unutuyoruz yaşanılan her ne varsa.Zor sandıklarımız teker teker karşımıza çıkıyor.Alışmaya başlıyoruz onlarla birlikte yaşamaya.Evet hiç mi pes etmiyoruz peki?Tabikide ediyoruz ama her insan gibi hayata sımsıkı bağlı yaşamayı seviyoruz.Önümüze her ne çıkarsa çıksın bizi ne kadar üzerse üzsün bir yerlere savursada bu bizim hayatımız ve biz onlarla ilerliyoruz onlarla büyüyoruz.Yaşandıkça güç kazanıyor bazı şeyler bazı duygular belkide.
Eğer yaşadıklarım bana birşeyler öğretiyorsa ben onlardan ders alabiliyorsam o zaman iyikide yaşamışım, başımdan bunlarda gelip geçmiş demesini bilmem lazım.Yada bilmemiz lazım.Çünkü isyan etmek hiç bir zaman çözüm yolu değildir bizi asla mutlu etmez.Çıkmaza götürür yaşamımızı aksine.
Ama bütün bunlara gerek kalmadan halletmek lazım sorunları.İşte orasını nasıl yapacağız sanki kolaydı dimi?Diye sorular gelebilir bu seferde insanın aklına.Ben yinede derim ki yaşamadan bilemezsiniz ki.Yaşandıkça değer kazanır her şey.İyi veya kötü de olsa...