Yalnızlık karanlık bir sokak gibidir,sonu olmayan.Bitmeyen ıssız bir yol.Yalnızlık,korktuğum tek şey .Beni

zorlayan tek düşünce.Paylaşacak çok şey varken derdini duvarlara,resimlere anlatmak.Duyguları hissetmek yerine

ayna karşısında yalnızlığını seyretmek.Her şeyden vazgeçip yılların geçmesine izin vermektir,en acı olan.Tek

duyduğum kafamdaki milyon ses ,hiç son bulmayan.Ölürken bile tek başına olmaktır,yalnızlık.Arkana bakmazsın

bile.Senden geriye hiçbir şey kalmaz çünkü.Tiyatro sahnesinde sen ve hayat,başka kimse yok.Alkış bile almayacak

belki bu oyun .Sonu yine hüzünlü olacak.Yalnızlık bazen gülleri soluk,güneşin hiç ısıtmadığı eski bir eve benzeyen

kalbinin kimse tarafından önemsenmediğini hatırlatır.Bir gün gelir ve yalnızlık peşimi bırakır.Artık yanımda melekler var.