1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
455
Okunma
Cebimde biraz bozuk, aklımda rengarenk şekerler. Ya da plastik bir top. Bakkala koşardım bir nefeste. Aklıma bile gelmezdi. Düşmekten bir türlü kapanmayan, dizimdeki derin yara. Ne kırılan dişim, patlayan kaşım, ne de elime yüzüme batan, kesen sivriler. Bitmeyen sihirlerim vardı sanki, acıyı bir çırpıda yok eden, hiçe sayan. Hesapsızca harcar bir sihri, hiç pişman olmazdım...
Ve...büyüdüm...
Geçen her yıl bir sihiri çaldı benden. Şimdi yine yaralarım var, acısını sonuna kadar hisettiğim, iliklerime işleyen. Ama artık her yaraya, her acıya yetişecek bir sihrim yok...! Umarsız ve bolca harcayabileceğim... Zaten kalan tüm sihirlerimi, tek bir büyüye değiştim. Onu da, bir çift kahve göze, küçücük ellere verdim.
Çocukluğumdan bana kalan, tek şey belki de; asla pişman olmadım...
Cevap Yaz