1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
911
Okunma
Ve senin , öfkeni saklamak için üzerine çektiğin tülden , naif örtülerin bir ölüyü anımsadığında yırtılacak ince ince.
O sandığı kaldır. O duvarı yık. Vuruş mezar taşlarıyla. Kavgadan kaçmak için ölmeyi seçenlere kırıl. Acıyı acıtırsın en fazla. Kavgan bittiğinde sen de gitmiş olacaksın. Şimdi koy acını insanlığın acısı üstüne. Kapı önlerine bırakılmış kediler gibi hayatı tırmala ?
Bak insanlar. Lazım olur diye el altında bulundurulan eşyalar gibi üst üste, insanlar üst üste.
Şimdi mavisini yutmuş bir deniz gibi dön ve unuttuklarını bir daha unut.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz