Dost dediğin;Benimle gülüp benimle ağlamalı.Ama gülüşleri sahte,ağlaması timsah göz yaşları olmamalı.Benim ciğerim yanıyorsa ,onun da bir nebze olsun canı yanmalı.İyi günümde herkes yanımda, dost dediğin kötü günümde yanımda olup elimden tutmalı.

Haksız olduğum konuda haksızlığımı yüzüme vurmalı.Vurmalı ki haddimi bilip sınırı aşmayayım. Haklı olduğum konuda da arkamda dimdik bir ağaç gibi durmalı.Durmalı ki korkmadan sırtımı yaslayayım.

Dost dediğin ne ise o olmalı.Kendi olmaktan korkmamalı.Güvenmeli ve benim güvenimi de saflığıma,enayiliğime yormamalı. Beni bana sormadan yargılamamalı.

Dost dediğin ne bir adım önümde ne bir adım geride hep yanımda,hep kolumda olmalı.Başarımı kendi başarısı görüp, sevincimi sevinçle paylaşmalı.Korkmadan yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi, o da söylemeli düşündüklerini. Töközlediğimde ilk uzanacağım el onun eli olmalı. Kıymet bilmeli,keşkelere pişmanlıklara meydan vermemeli.Dost dediğin öfkesinde cimri,sevgisinde cömert olmalı.