Boşa kürek çekiyorum yanlış limana sığınan yürek gemisinin karanlık sularında…

Başkasına ait olan gözlerinin mahkumiyeti boğuyor banliğimi. Her gün sesleniyorum sana. Seni söylüyor şarkılarım, gözyaşlarım senin hasretin yüzünden umman,düşüncelerim sadece sana tutsak…

Her şeyden habersizsin esmer adam… habersizsin bu karanlık zindanlardan, habersizsin gittikçe çoğalan yangınlardan. Oysa bir bakışınla demir atmıştın gözlerime.

Kan püsküren dudaklarımın arasından hiç çıkmayan ve sadece sana ait olan olan o iki kelimeyi benim yasakların kralıyla kanlı bıçaklı olduğum anda acımasızca döküvermişin dudaklarından… Yalan da olsa o iki kelimeyle alıvermiştin yüreğimi. Oysa ne seni sevmeye hakkı vardı kalbimin ne de gözlerine doya doya bakabilmeye hakkı vardı gözlerimin.
Bu gecenin omzuna mı biniyor şu an bu yük? Yoksa güçsüz kollarıma mı dökülüyor o yorgunluk. Gözlerinin renginde olan şu kalemden damlıyor şimdi imkânsızlıklarım.

Senin şehrindeyim bugün. Geldim işte. Gökten yere çakılıyor damlalar. Yüreğime çakıyor şimdi bu şimşekler, gözyaşlarımla karışık yağıyor bu sefer yağmur. Seni arıyorum senin şehrinde .Her adımda gözlerini görecek gibi arıyorum seni.Sana geldim…Seni göremeyeceğimi bilerek geldim. Ama bu şehrin havasını derin derin çektim içime bastığın kaldırımların her bir taşına bıraktım kalbimin kırıklarını.
Yüreğimde boynu bükük kaldı sana kavuşmanın hayali. Seni bir anlıkta olsa görmenin sevinci içimde ezildi; ezildi ve bir kez daha yüzüme çarptı o acı gerçek…” O başkasının… Her gün onun gözlerine bakıyor, her gün ona sesleniyor canım diye. Sen sadece o kapının dışında kalan bir zavallısın” diye geçirdim içimden ve tekrar geldim uykularımın kaçak olduğu çaresizlik mahallesine. Yine gece oldu ve ben hiç bitmeyen bu sabahsız gecelerin kucağında ağlıyorum boğazımda kalan üç beş acı hıçkırıkla…


Çok yorgunum… Ninniler söylemesini istiyorum yağmurun artık. Uyumak istiyorum uyumak istiyorum…