Kafam pek bir dumanlı bugünlerde.
Gözlerim pek bir bulutlu, boğazımda biriken kelimeler pek bir düğümlü...
Cümlelerim ağlak, kalemimin beli bükük bugünlerde.
İnanışlarımın nefesi kesildi işte. Sabrın sonu selamete varamadı sevgilim. Bir umut peydah olmuşken bize dair, sadakatsizliğe yol alınmış meğerse. Bize kalan unut olmuş, koca bir umuttan...
Ne diyordu şarkı sözü, ’’ Biraz ümidim olsa ömür boyu beklerdim.’’
Ah sevgilim! Sen ki bizi bekleyemezken bir aile düşüne dair, ben ihanetini bekler olmuşum...
Çok fazla sevilmenin şımarıklığı mıydı bu yaptığın?
Omuzlarım çöktü benim bugünlerde. Göz halkalarım mora çalar oldu. Artan uykusuzluğumdu bu bana senden kalan. Beynimin içerisinde atışmalarım vardı seninle bütün olan, kavgalarımdı.
Bütün gece ruh misali şu canımı uçuran, yaralayan, kanatan. Gözümden akan yaşım, mezar misali gömülüverdi şakaklarımdan yastığıma.
Sular kanlandı, ihanetin o ara canlandı yüereğimde. Ne diyordu şair, ’’ Ben katiilimi çok sevdim.’’

(09.04.2013 / 18:55 )