Senin için hâlâ acı çektiğime inanamıyorum. Onca zaman oldu, bir kez bile merak etmez mi insan? Nerdeyim, ne yapıyorum? Kimin omzunda kaç kez ağladım senin için hiç mi aklına gelmedi mi? Gerçekten bu kadar gururlu muydun? Bana bir şey söyle. Seni unutabilmem için bir şeyler söyle! Ağır bir şey söyle, gücüme gidecek bir şey söyle! Seni kafamın içinden söküp atabilmem için, göz yaşlarımın artık sel olmaması için, geceleri rahat uyuyabilmem için, herkesi sana benzetmemem için bir şey söyle bana. Ya kendini unuttur bana, ya da bir sor "nasılsın? diye. Yetmez mi artık çektiğim acılar, sancılar ve çektiğim Sen’ler? Sabah sensin, öğle sensin, akşam sensin, güneş de sensin ay da sensin! Hadi bi gör artık beni, halimi! Bırak kör olmayı! Burada seni bekleyen, yolunu gözleyen kocaman bir Ben var! Geceleri ise etrafım sen haricinde hep duvar? Ben onlara seni, onlar bana beni anlatıyor... Hadi bi gör artık beni. Bütün lisan-ı halim yokluğunu anlatıyor...