0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
958
Okunma
Hayat; nasıl da korsan ellerde basılmış şiir kitabı gibiydi... Ne kâğıdı kâğıt, ne hamuru hamur ne de ustası gerçekten ustaydı... Hani şöyle çevirip sayfalarını koklamaya kalksan o kurumuş gülden hariç her türlü pislik kokabilirdi...
Sahi!
Bu kadar ağır mıydı gülün dalına yaprak ya da gövdesine dikeni... Ağır mıydı gerçekten içmeden çekilmediğine göre bu gök, bu yer, bu yerle gök arası mısraları dağılmış, kelimeleri tutunduğu sayfaya ağır gelmiş korsan şiir...
Şimdi gönlüm, elim, yüreğim uzun topuklu ayrılığın sesleri altında kefenine sıkı sıkıya sarılmış bir gül gibi duruyorken, hangi kitabın arasında kuruyabilirim ki...
Ve hangi kitap basar bağrına beni…
