Sokak üstü uğradım tiz sesler boğulu durağında kaldırımlarına akan düşlerim
Sözleri ağır bir tren vagonu kavşakta devrilen ve hasta bahaneler üreten sözde sıkışmışlık hissi
Dert dinleyip dert dinleten aceleci kor gözler ve aydınlık nağmeleri
Tipik örnekleri olabilecek, kindarlığı savunan titiz aileler görüyorum
Kimisi kapısını kapadı bu sokak çocuğuna
Hissini anlayacak yok muydu sahi veya bir meraklı
Yoksa hepsi bir cüsseli, yeteri kadar dertli kimseleri miydi müdavimi sokağının
Karanlığa adım adım dikkatsizleştirdi kördüğüm ve bunaltıcı hisleri
Belkide evet belkide bu dertliye eşlik eden bunlardı, savunurdu bu kişiliği
Aydınlık bir mum kafeslenmiş lamba denen o şeye
Dertti böyle düşünmek! istemezdi kimse böyle olsun
Aydınlattı yinede sanki hiç duymamış gibi yanında dursamda vakitlice
Aldırışta etmedi gitmem gerekti. Ona inat değildi soğuğu düşmüştü ayazın
Karanlığını almaya gelmişti güneşi gündüzün
Sokak üstü uğradığım ve ayrılmanın tadını benden
Acı ekşi bir akşam yemeği klasiği hissi damaklarımda
Ayrılmamdan bu yana aklımda kalan ne edepsiz müşteri sakinleri
Nede derdimi dinlemeyen diğerleri
Isısını hissettiğim boğukluğunda parlak arkadaşım
Ve havlamayı dindirmeyen korkutucu korkak bu dert düşmanı sokak üstü köpeği!