Zafere giden yol da herşey mubahtır dedi cahil, alime. Alim sustu önceleri ve alttan alta gülümsedi acı acı. Zafere giden yolda herşey mubah değildir dedi. Sen Allah’ in rızası kaybettiysen eğer tüm zaferler senin olmuş neye yarar. Bu dünya da bir bulunma, var olma gayemiz var dedi. Sen bu gayeyi bertaraf etmek için, senin tabirinle zaferine gitmek için yaptığın herşey hüsrandir dedi. Cahil, anlamadı alimin söylediklerinden nihayetinde cahildi. Hal dilinden anlamayana, gönül diliyle konuşmak beyhudeydi zaten.
Cahil, cahilliğinden utanmadan devam etti konuşmasına. Allah yolunda şehit olanlara üzülüyorum dedi. Dünyada türlü sıkıntılar çekiyor, türlü zulümlere uğruyorlar. Aslında hak etmiyorlar böyle yaşamayı onları kurtarmak için birşeyler yapmalıyım dedi. Alim, daha da bir üzüldü bu sözler karşısında. Ne dese ne telkinde bulunsa da anlamayacaktı karşısındaki ukela. Ama yine de içinde kalmasındansa söyleyecekti. Belki denizleri kurtaramazdı kirlenmekten ama; bir su bardağındaki suyun bulanmasına engel olması mümkün göründü gözüne. Bak evladım dedi.: daha çok toy ve çok cahilsin. Allah yolunda şehit düşenler ve Allah in rızasını kazanmak için çabalayan ve fakat bu yüzden dünyada zulme uğrayanların ahiretteki yurdu cennettir dedi. Keşke hepimiz bu dünyada çeksek cehennemimizi. Allah yolunda zulme uğrayıp ve uğurda ölenler, gerçek şehitlerdir ve belki de hiçbirimiz onların ahiret yurdundaki mertebesine ulaşamayacağıZ. O yüzden var git sen kendi haline kederlen ve ağla. Çünkü sen, sana verilen nimetler içinde Allah’ in rızasını kaybetmeyi bile bile göze aldın. Bir zamanlar dilinden düşürmediğin duan görüyorum da şimdi korkulu rüyan olmuş. Unutma evladım zafere giden yolda mubah olan tekşey Allah yolunda savaşanlar içindir. Fakat görüyorum ki sen kendi küçük savaşlarınla ilahi savaşı birbirine karıştırmaktasin. Bu yüzden asıl acınacak durumda olan sensin. Sen ki; sana verilen nimetleri yalanlayan ve inkar edensin işte bu yüzden ulaştığın ve ulaşmaya çalıştığın tüm zaferler bataklığın olacaktır.
Bu konuşmanın ardından çekip gitti alim. Cahil ise bu sohbetten feyz alıp ders çıkarmak yerine zaferine giden yeni yollar aradı. Kendince zirveye tırmanıyordu fakat farkında değildi attığı her adımın onu bataklığa çektiğinden ve biraz daha benliğinden uzaklaştıgından.
Cahil ile oturup kanma süslü bardaklar içinde sunulan yalancı şerbetlere! Alim ile oturup kana kana iç toprak tastan sunulan saf suyunu!!!!