Vefasız benim adım! En bencil gönüllerde düşer kalkarım. Merhametlinin gözyaşları ile beslenir kırık gönüllerin şarkısında demlenirim. Ben sormam hiç hal hatır, benim amacım kötü satır. Ben sormayınca, yine de cevap verir saf yürekli. Cevapta bulur serinler bi çare. Fakat önemsemem bi çareymiş, yüreği safmis kime ne! Ben vefasız! Tüm vurdumduymazligim ile hayata sarılırım. Giden gitmiş, kalan kalmış banane. Ben gidenin yaraladığı kalpte ederim mutluluk dansımi. Kırık kalplerde yeniden filizlenir bir dost gülüşünde ölüp ölüp dirilirim.
Benim adım vefasız! Geçmişteki güzel günleri insanın aklına düşürüp gözyaşınin sebebi olurum. Çünkü bilir ki düşünen güzel günler vefasız dostun bıraktığı güneşli günlerdir. Pişmanlık en iyi dostum, kızgınlık can yoldaşımdir. Yol iz bilmeme gerek yok benim. Karanlıkta yolunu kaybedenlerin yolu olurum. Samimiyetsizlikle ışık olurum hadsize. Hal bilmeze sırdaş olur, iki yüzlüye; üçüncü bir yüz olurum.
Ben vefasız! Her yerde hatırlanan ve dildeki hoşnutsuzlugun sebebi. Kimsenin üzerine almadığı ve aslında üzerinden hiç çıkarmadığı elbiseyim. Kimse sevmez beni fakat kimse de vazgeçemez. Herkesin, herkesten sakladığı gönül meselesiyim. Kimsenin haykıramadigi ama içindeki çığlıkların sebebi. Ben suskunluk! Ben kalp sızısı, dost kazığıyım! Ben beni kabul etmeyenlerin yüreğinde daha bir yer edinen beni var edenin dilinde vedaya dönüşen.
Ben vefasız! Ben sormadım sende cevap verme!!!