Her sabah selam veren sıcak bir bulut gibi. Özünden rahmet damıtarak nimet olan başak gibi. Şükür kaldırımında alnı secdeye, yüreği Ka’be’ye aittir adem böylelikle muttasıl yanar güller. Çeşmesiz bozkır, avucumda ninni kokan bebek gibi süt dişini batırarak ruhuma ne güzel gülüyor. Otağa inmiş erenler zikir dolu bir çanaktan bade çekiyor hak makamında yanık kokulu ilahiler... Ömrümü, tabakadan çıkan çıyan renkli dumana ait beyin uğultularıyla tamamlamış gibiyim. Sahip olduğum tüm renkleri atalarımdan almışım. Bin şükür ya Rabbi.
Bülbül dileği ezan ile şeyda olmak. Güvercin misali muştu uçurmak. Ama bülbüle düğün gecesinde güle lal olmak düştü. Gel gör beni aşk neyledi....
Beni Anadoluda ramazan temaşası ettiren bir çift gözüme şükür olsun. Irgat türküsü kadar yanık, elma yanaklı yörük kızları kadar masum, bal misali gözesinden şefkat boğumlanan Fırat gibi Dicle gibi , dergahından ayrılmayan Tapduğa bağlı Yunus gibi, uy havar Muhammed İsa aşkına yattığın ranza aşkına diyerek hepsini eriten Ahmed Arif’e, uçurtmayı hilale ulaştırmış Necip Fazıl gibi, kalbe ferahlık veren İnşirah suresi gibi öyle bir sarılasım var ki Anadoluya görenler aşk desin biz milliyetçilik vatanperverlik diyelim ! Sabah ezanında sükut edemem ! Gönül cezbesine kavuşunca hak! hak! ya hak deyü tışlar. İlahi yazgımın mürekkebinde saniyeler harf düzeni almış.