Çay deyince sizin aklınıza ne gelir bilmiyorum, benim aklıma gelen dostluktur. Bir demlikteki çayı paylaştığınız kişi değildir aslında bardaktaki çaydır dostunuz. Taze demlenen ve demlikten bardağa dökülen dostluktur çay. Muhabbetinizi körüklediği için sohbetinize şeker kattığı için dostunuzdur. Masanın başında oturanlar değil onları oraya oturtan çaydır dostunuz.

Çay deyince benim aklıma gelen bir de yalnızlıktır. Geceleri demler koyarsınız yanınıza. Farkında olmadan derdinizi anlatır, mutluluğunuzu paylaşırsınız. Aklınıza gelen bir şeyi not etmek için bile kalkarken bir fırt çeker bardaktan öyle kalkarsınız. Karanlığın vazgeçilmez efendisi, yalnızlığın ilacıdır. Her doldurduğunuz bardakta başka bir konu bulur onu irdelersiniz dakikalarca. Bittiğinde silkeleye silkeleye son bardağı doldurur tadına varmak istercesine hiç bir şey düşünmeden içersiniz.

Dinlenmektir çay. Yorulduğunuzda yakınınızda ki kişiye seslenmektir "hadi bir çay yap da bir nefes alalım" demektir. Bitmesini istemediğiniz molanın en tatlısıdır. İçersiniz bir daha bir daha. Sonra bulaşıklarına bakarsınız, sanki içtiğiniz çayı başınızıa kakarcasına sırıtıyordur masanın üstünden.

En önemlisi de ikramdır çay. Uzak yakın, bildik bilmedik fark etmez. Kapınızdan giren herkese ilk ikramınızdır. sonra dostlara davettir "çay içer misin, gel çay söyleyeyim, bana uğra çayım çorbam çıkar, hele bir çay daha içelim dur ya da bir çay içimi uğra" diyebilmektir. Gönül almaktır. Bazen parayla alamadığınızı bir çay ikram eder ya da bir çayını içer alırsınız. Çay gönlünüzden kopan bir tebessümdür. Dürüstlüktür sarhoş etmez, itmez, kakmaz. Bence çay biziz aslında fark edebilirsek