Değerler, kavramlar materyallere verilen adların ötesine geçiyor. Yorumlar yorumsuzlaşıyor. Belki harfler aynı fakat kelimeler farklılaşıyor. Köşe başında duran antika evin köşe taşı; akan araç trafiğindeki rengarenk taşıtlardan topladıklarıyla dünde kalan at arabasının, kağnı gıcırtısının üzerine bugünü örtüyor.Ama mekanik, ama paslı…
Aynı evi paylaşan insanlar farklı pencerelerden baktıkları için; aynı pencerenin insanı olamıyorlar. Düşünce bir değil, felsefe bir değil, yaşam binlerce. Bu sokağın hâkimi kim? Nezaket aptallıkken birine göre, diğeri iğrendiğini söylüyor. Parke taşı izliyor kaldırımlarında gezenlerinin tükürüklerini; yüzündekileri temizlerken, ya da bir çift postalın karıncaya basmamak için bir oyana bir buyana savruluşunu. Kumaş parçası; boyunun kısaltılması, uzatılması, hatta renginin değiştirilmesi, podyumda gezdirilmesi hakkındaki düşüncelerini söyleyemezken. Dünün değerlerine saldırmayı meşru hakkı görüyor bir, iki kitap karıştıran. Mahalle bakkalı pop starını seçiyor, ala dananın yiğit boğayla yaşadıkları sür manşetten taşınıyor beyinlere. Mavi dünyanın kartalı kargalaşıyor. Hamal kendi yüküyle yüksüzlerin sırtına binme derdinde.
Trafik kuralsızlığa direksiyon sallarken, küfürler sevgiyi, saygıyı çöp sepetine yolluyor. Çöpler olması gereken yerde değil ki çöp sepeti yerinde olsun. Çöp bidonunu bile bulamayan sevgi ve saygı mahalleden hatta şehirden kaçıyor. Ormandaki süslü beş yıldızlı çekici ayı inine sığınsa da zoraki, ayı yavrularının eğlencesi oluyor. Ayı silsilesi boyunlarındaki altın zincirlerini ağlamaklı sevgiye de dolayarak top gibi bir o yana bir bu yana savuruyor eğlence adına.
Deformasyonun mimarları yanık sesli türkücülerin, gitara sardıkları ağıtlarına kurmuşlar kurgularını. Volüm yüksek tavanlara çarpıyor, feryatlar köşe kapmaca oynarken, sokaklarda delirmeler sahneleniyor. Serseri zamanın ayyaşları, berduşları kıvrılan göbekten öte geçemiyor.
Berrak ırmağın tatlı su balığı; kirlenmiş girdabında. Feryadı figan bir ölümcül kaza, kazasızlık olarak geçiyor kayıtlara.
Sokaklar kalabalık… Ama hiç kimse yok.
hOça