Geriye dönük bakmak nedir acaba? Tüm dakikalarda ne yaptığına mı bakmak? Benim için bir geriye dönüp bakmak konusu hiç olmadı. Çünkü siyah bir sis bulutuyla yaşandı ömrüm. Bazen hırçın bazen de sessiz bir gemiyle açıldım limanlara. Habersiz miydi sahi bunca yaşanan şeyler? Benden geriye kalanlar diye bir şey var mıdır ki? Neden hiç mutlu olduğumu düşünemiyorum? Şeytanın işi mi dersiniz yoksa benim kuruntum mu? Mutlu bir çocukluğum bile oldu derken yüreğim hep buruk kalıyor. Ellerim sanki acıyla kaleme dokunan bir mavilik. Sadece içimdekileri dökebilmek adına yazıyorum. Yazmazsam konuşamam. Konuşamadığımda sessiz kalırım. Sessiz kalırsam kendimi hapsederim. Bu hep böyle sürer. Neden yazmasam kızgınlaşır hücrelerim. Herkese sinirlenirim. Sahi, yazmak bu denli önemli midir? Benim için önemli işte..
Bir insan ne kadar çok şey yaşarsa, olgunlaşması o derece artarmış. Biliyorum, önüme çıkan her şey bir imtihan. O imtihanlara Elhamdülillah.