Bugün size aşk ile sevdanın arasında ki temel farklardan bahsetmek istiyorum.

Aşık insanın kalbiyle midesi saçmalamaya başlar. Aşkının gözlerine baktığında midesinde başlar bir bulantı, kelebekler uçuşur. Kalbinde bir tekleme olur, nasıl atacağını bilemez. Bu yüzden aşık insan bunun son bulması için istemeden içinde ki aşkı öldürür. Bir süre sonra ne mide bulantısı kalır, ne de kalpte bir tekleme. Çünkü; aşk alışkanlık olup çıkmıştır.
Sevdaya tutulan insan ise sevdiğinin gözlerine baktığında yalnızca huzur bulduğunu görür ne bir mide bulantısı ne de bir kalp sendelemesi yaşamaz. Tüm dert ve keder o gözlerde kaybolur gider. Bu yüzden sevdalanan insan bu durumun bitmesini hiç istemez, o gözler o kadar kıymetlidir ki, tek bir damla yaş akmasın diye her şeyi yapar.

Aşık insan kendini düşünür bencil davranır. Öyle ki; her gece yattığında aşkına kavuşmanın hayalini kurar, onun kendine yar olması için dualar eder. Karşısında ki insanın ne düşündüğü yahut, ne hissettiği önemsizdir. Kalbe hürmet yoktur, kaldı ki bir değeri de yoktur.
Sevdalanan insan ise, kendi mutluluğundan çok sevdalandığını düşünür. Bu yüzden her gece başını yastığa koyduğunda onun mutluluğunun hayalini kurar. İstediği sevdalandığı kişinin sevdiği kişiye kavuşmasıdır, bunun için dualar eder.

Çünkü; aşık insan, benliğini mutlu etmek isterken, sevdalanan insan, sevdiğinin mutluluğuyla mutlu olmak ister.

Çünkü; aşk hormonal bir durumdur ve aşık olan bedendir. Sevdayı ise ruh yaşar. O yüzden aşklar ölümlü, sevda ise ölümsüzdür.

Ben karşılığı olan ölümlü bir aşktan ise, karşılığını göremeyeceğim ölümsüz bir sevda yaşamayı yeğlerim.

YA SİZ??

Batum Bucak