Koskoca bir Ömür ucsuz bucaksız akan nehirler gibi gelip geçerken sevecek sevilecek birilerini ararız. zaman zaman bulduk sanırız ama yanılırız bulduğumuzda da önceki deneyimlerimiz den dolayı onuda kaybetme noktasına geliriz çünkü içimizde hep kaybetme korkusu devasa düzeye gelmiştir.
Hep kusursuz ararız, yok ki bir yerden fire verecek, çok güzel / yakışıklı olsa huyu berbat, sen uzun ararsın, o kısa olacak sen gözlerini mükemmel bulursun yürüyüşü capraz olacak, bır yerden senin istemediğin şeyler çıkacak.
Sevme kapasiteni geliştirmeye çalışmazsan sevmeyi gerçekten başaramazsın, yarım yamalak kalır Ayrıca sevgi öyle güçlü duygu dur ki insanı hayata bağlar, yasamayı sevdirir mutlu olmak sevmek yaşandıkça öğrenilir güzel şeyler hayal edilip yaşadığın ortamdaki sıkıntılar unutulur. sevgi öyle güçlüdür ki sevdiğinin hiçbir şeyini görmez sın görsen de görmezsin yargılamassın dinlersin.
Kusurlara olumsuzluklara bakarak geçirilmiş bir hayatın nihayetinde ne olacak ne yapacaksın. ömür dediğin nedir ki kaşla, göz arası kadar mesafesi var.
Kendine yetişmek için geç kalmamak gerek, gerçek sevilecek dost larla sahte ,yüze gülen çıkar amaçlı seviyor görüntüleriyle donatılmış, sahte yüzlere, yürekten duygularla dudaktan duygu larıda birbirinden ayırmak lazım .
bence sevgi çıkmazına dikkat etmek gerekir