Aşkın milyonlaca halinden bir renksin sen ama her renk gibi basit olan bir tonaj değil elbette, sen olmanın yedi mucizevi rengi gibi kişiye özgü farklı şekilerde görülen bazen toz pembe bazen zemheri ve karanlık….

Bu bende ki senin farklı bir çığlığıdır her satırın saklı ve sesiz haykırışlara eş değer olduğu bir benim bende kaybolma durumu.
Anlayamadığım gecenin midir bu kadar kasvetli olduğu yoksa gidişinden midir kasvetin geceye bürünüşü yada karanlığın suçu ne her gün döndüğünde sırtını dünyaya bana benzeyen benler çekiliyor izdivaya,onlarda başka senlerin hayali içinde ,kimi hıçkırıklar içinde kimi en dişlek hali ile isyanlarda ve kiminide şair etmişsindir belkide.
Ya içten içe yakılan duaların hesabı kime , bu yönelmeler kime ,adı ne bu sığınmaların ?
Her gece aynı harp alanı her gece ayrı bir savaş veriyoruz kedimize , benliklerimizi kurtamanın sonzuz umudu içinde ve daha çok senle var olmanın içten umutsuz telaşı .

Ve (…)
En çok bu zamanlarda beklenir can azrail , mutlu bir gidiş, firari bir hayat için bu taşınması zor senin yok olma halin. Zavalı ,acınası ve diğer küçük hallerin örtüsüne bürünür bu gidişinde gözü kara benler,
Elbete varlığında tüm dünyaya göğüs gelinebilecek bir kudretin ihtişamına bürünürdüm.
Ve şimdi sadece benlerde kaldın bu aşkın sen hali…