Evde annem ile anneannem mutfağın tozunu attırıyordu. Kaç yaşındayım bilmiyorum ama sıkıldım bu ilgisizlikten soruyorum;
- Anneanne neden bir sürü yemek yapıyorsunuz?
- Kızım yarın ramazan geliyor. Oruç tutacağız. Oruçluyken yapması zor olan , dayanıklı yiyecekleri hazırlıyoruz.
"Allah Allah" bu açıklamayı da aklım almıyor.
- Ramazan Abi alt komşumuz o gelince niye oruç tutuyoruz ki?
Telaşlarından beni duymuyorlar bile. Hem geçen yıl ;" ben de oruç tutacağım " diye ağladığımda bana da tutturmuşlardı öyle zor bir şey değil ki hazırlık yapılsın. Öğleyin acıktığımda; " sen daha küçüksün direkli tutarsın daha sağlam olur" diye yemek yedirmişlerdi. Hem ne güzel akşamları arkadaşlarla sokakta top bekleriz, oyunlar oynarız.
- "Yaşasın! Teraviye de gideriz." diyorum kendi kendime.
Ve tekrar geçen yıla gidiyor aklım. Teravi de anneme baka baka yatıp kalkmaktan sıkılıp secdedeyken sırtına çıktığımda herkes gülmüştü ya onu hatırlıyorum. Ama eve gelince anlattı annem, "namaz Allah ile konuşmakmış, ben annemim Allah ile konuşmasını bozmuşum". Çok üzülmüştüm. O zaman ve karar verdim bir daha yaramazlık yapmayacaktım. "Yine de herkes namaz kılarken seyretmek çok güzel. Bu sene arada etrafıma bakınabilirim. Hem belki yüksek sesle Allah ile konuşan olursa duyarım. " düşünceleri hızla aklımdan geçerken hala neden hazırlık yapıldığını çözebilmiş değildim. Sonunda anneannem hamur açmaktan yorulup ara verdiğinde gözlerimdeki sorgular hali anlamış olacak hafifçe gülümsedi, kalkıp ellerini yıkadı. Üçlü koltuğa oturup beni yanına çağırdı. Küçücük ellerimi yumuşacık elinin içine alarak;
- Hanım kızım Ramazan oruç tutulan ayın ismi. O ay gelince müslümanlar oruç tutar. dedi.
- İyi de orucu neremizle tutarız, elimizle mi?
dediğimde annem de kahkahayı koyverdi. Anneannem; ciddiyetini bozmamaya çalışsa da gülümseyerek açıkladı;
- Yavrucuğum orucu ruhumuzla tutarız. Görünüşte oruç sadece belli saatler arasında yemek yememek , su içmemek gibidir. Ama Orucun manası her türlü günahtan uzaklaşmaktır. Senin anlayacağın; oruç tutanlar yalan söylemez, hırsızlık yapmaz, kalp kıracak kötü söz söylemez, kavga etmez, kimseye zarar vermez hatta birilerini üzecek şeyleri aklından bile geçirmez. Yani orucu bütün vücudumuzla ve düşüncelerimizle tutarız.
- Direkli oruç tuttuğum gün hiç kimseyi üzmemiştim, değil mi anne? diye anneme sordum. O her zamanki gülümseyen yüzüyle ;
- Hayır o gün hiç üzmedim. Çok uslu ve terbiyeli bir kız oldun.
Dediğinde artık orucu anlamış olduğuma karar veren anneannem eğilip yanağıma bir öpücük kondurdu.
Her ramazan başı aklıma gelen bu küçük anı bana orucun özünü hissettirir. Orucu hakkıyla anlayıp yaşayabilen nesiller yetiştirebilmek dileğiyle paylaşıyor ve Ramazan-ı Şerifinizi kutluyorum.

Nurhayat Nalçacı