Bir ülke düşü için...

Sevgisizliğin, yalnızlığın; yaralayarak, artarak,
boyutlanıp, çoğalacağı bu vebalı çağda;
kibrin, öfkenin, nefretin odağında sevgisizliği soluyan
ve kendi anlamlarına sarılıp,
başkalarının anlamlarına kayıtsız kalan;
savaşın, acının, silahların saçağında siyasette prim yapan,
hukuk tanımayan, yargının bağımsızlığını tahrip eden,
kendisi gibi düşünmeyeni ötekileştiren,
başkalarının esaretinde özgürleşen diktatörlerin kuşatmasında,
bizler sevginin saçağında yan yana - el ele umutla yürüyüp çoğalacağız...

İşine geleni gören, işiten; / işine gelmeyene kör ve sağır; /
insanlık sınavında sınıfta kalan, vicdanı sarsılmaz narsistlerin,
bütün zalimlikleri, bizim yüreklerimize ve ’kalemlerimize çarpıp dökülecekler!’

Sadece parası olanın, güçlü olanın ayakta kalabildiği bir ülke değil; sadece asgari ücret şu kadar olacağının vaatlerinin değil, sevginin, insanlığın prim yapabildiği bir ülke...
İnsanların konuşma hakkının gasp edilmediği, işçilerin sömürülmediği, çocukların öldürülmediği ve kadınların fuhuş batağına sürüklenmediği bir ülke düşü için...


Tarihin kanlı sayfalarında, sevgisizliği yeğleyen,
zalimlerin bütün tuzaklarını bozup,
orada bir köy varsa uzakta... Gideceğiz...
Belirsiz karanlığı yararak ışığı götüreceğiz...
Yeniden merhaba diyeceğiz elbet,
içimizde yarım kalmış özgürlüklere
Bir nehir gibi akacağız, yasaklandığımız denizlere..
Yuvarlanarak uçurum yüzünde zamanın,
silip atacağız sancılı hecelerden, en günah sayılan suçlarımızı!
kalemlerden sileceğiz,
sileceğiz suçlanan parmak izlerimizi...

Ve tutup sevgilimizin ellerini, Diyarbakır’da,
Erzurum’da, Datça’da, İstanbul’da, sevginin ufkuna sereceğiz gülüşlerimizi...



İnsan, fırtınası insanın.. / İnsan, limanıdır insanın...


Birdal Erdoğmuş -