Yıllardır kullandığınız kelimenin anlamını aslında bilmediğinizi fark ettiğiniz oldu mu? Cümlelerinizi size dayatılan şekilde, şuursuzca kurduğunuzu düşüdüğünüz anlar olmadı mı? Yaşamı gerçekten bilerek mi yorumluyoruz? Dedelerimizin, ninelerimizin sözcükleriyle anlatılabilir mi yaşam?
Normal nedir?
Daha önce sayamayacağım kadar çok kullandınız bu kelimeyi. Ama bilen var mı normalin ne olduğunu? Belki de bilsek kafa yormaya başlayacağız bu kelime hakkında. Bazen tek bir kelime bütün insanlık tarihini anlatır bize. Normal de böyle bir kelime işte.
Kimse bilmez "normal"in bizi delilerden nefret ettiren kelime olduğunu. Bizi çılgınlıktan uzaklaştıran da bu kelimedir aslında. Bu kelime yüzünden bir ağacın tepesine çıkıp bakamıyoruz güzelim caddeye. Sokakta bağıra bağıra şarkı söylememizi engelleyen bu kelimedir.
Nedir normal?
İyi bir şey midir?
Normalin bir değeri yoktur. Değersizdir normal, alelade bir şeydir. Aynı şeyleri yaptığımız güne "normal bir gün" deriz. Üzeri şekilsiz tişört normal bir tişörttür. Konuşmayan öğrenci normal bir öğrencidir.
Normal, toplumun bize dayatmasıdır!
Normal, çoğunluğa uymaktır.
Normal, kötüdür, zevksizdir!
Normal, boşluktur, hiçliktir, herkes gibi olmaktır normal!
Herkes gibi olmak...
Ne acı değil mi? Sokakta anadan doğma dolaşmamamız bundandır. Her sabah çektiğimiz otobüs çilesi bundandır.
Normal, toplumun doğrusudur!
Peki, ya toplum da yanlışsa?..
Normal, adsızlıktır, şekere dadanmış karınca gibidir normal. Kapısı kilitli otomobil gibidir. Kanepeli ev gibidir.
Normal, kalabalık içinde yalnızlıktır!..
Her şeyin içindeki hiçliktir, taklitçiliktir...
Ya yanlışsa normal?..