Firavun, Musa ve kavmini kovalar. Önlerine bir nehir çıkar. Allah nehre Musa geçerken açılmasını ve Firavun geçerken kapanıp onu boğmasını emreder. Firavun, sekerat halinde tevbe eder, Musa’nın rabbine iman ettiğini söyler ancak imanı kabul olmaz.

Musa ve kavmi nehrin karşısındadır. Musa, vahiy almak için kavminden ayrılır. O gider gitmez bu nankör kavim buzağıya tapmaya başlar. Hâlbuki Allah onları Firavun belasından kurtarmıştır. Musa geri döndüğünde kavmine tevbe ettirir ve ileri gelenlerinden yetmiş kişi seçerek onları Tur-i Sina’ya çıkarır.

Allah, cemil sesiyle Tur-i Sina’da Musa ve kavmine nida eder. Fakat bu şaşkın kavim “Biz Allah’ı görmeden iman etmeyiz.” der. Allah onları oracıkta öldürür. Musa çok yalvarır rabbine, durmadan ağlar. Allah bu yetmiş kişiyi bir gün bir gece ölü bıraktıktan sonra diriltir. Herkes birbirinin dirilişine şahit olur.

Musa ve kavmi çölleri aşar, bir şehrin kapısına varırlar. Tehlikeli bir şehirdir burası. Musa onlara şehre girmelerini emrettiğinde “Musa ve rabbi şehir ahalisiyle savaşsın. Biz gelmiyoruz.” derler. Allah kırk yıl boyunca çölde yaşamalarını emreder.

Çölde susuz gezerken ve ölmek üzereyken Allah onlara acır ve asay-ı Musa’nın vurmasıyla bir taştan on iki pınar çıkarır. Zira Yakup’un on iki oğlu ve bu oğullardan on iki Yahudi kabilesi vardı. Allah onlara kudret helvası ve bıldırcın verir. Fakat onlar bununla yetinmezler ve yerin bitirdiği diğer şeylerden; fasulye, buğday, sarımsak, soğan isterler. Musa kavmini azarlar ve onları kötülükten men eder. İşte Yahudiler Allah’ın tüm bu nimetlerine karşılık hep isyan etmişlerdir. Onlar böyle nankör bir millettir.

Kaynak: Bakara suresi, Muhammed Ali Sabuni, Safvetüt Tefasir tefsiri