Hayat acımasızdı. Nefes almakta zorlanıyordum. En sevdiğim yer, doğduğum, büyüdüğüm şehir bana dar gelir olmuştu. Hayatta artık bir güzellik olmaz sanıyordum. Bir uçurumun kenarındaydım. Yalnızdım. Her şeye rağmen yalnızdım. Sevgi neydi, aşk neydi, ben kimdim, neden olmadığım biri gibi davranıyordum… Kaçmak istiyordum. Kabuğuma çekilmek. Belki de uyuyup bir daha hiç uyanmamak. Hayatıma öyle bir noktada dahil oldun, içime öyle bir işledin ki, hayatımla ilgili cevapsız her sorunun cevabını verdin bana. Soru işaretlerimi sildin. Yerlerine yeni cümleler ekledin ve yeni kelimeler. Mutluluk ektin, mutluluğu daha önce hiç tatmayan kalbime. Ve huzur. Kalbimin en ücra köşesine öyle bir ektim ki seni, köklerin hücrelerime dayandı. Ve gülmeyi öğrettin bana, yeniden ve sağlam gülmeyi. Gözbebeklerimin içine taşıdın pırıltını. Ve aklımdan ne geçse sen onu yaptın.
Korkularımı sildin. Ve hayal kırıklıklarımı. Bir daha hiç kimseye, hiçbir şeye güvenemeyeceğimi sandığım o en umutsuz anımda tuttun elimden. Şimdi sen varsın ve ben artık korkmuyorum. Her şeyin iyi gitmesi ilk kez beni korkutmuyor. Boğulacağımı sandığım bir denizde sen belirdin. Denizlerin güzel olduğunu hatırlattın bana. Mavinin, kırmızının unuttuğum renklerini, hayatın yeni renklerini gösterdin. Bana yeni bir hayat hediye ettin. Bunu yaparken bir kez bile incitmedin beni, bir kez bile istemediğim bir söz, istemediğim bir davranış görmedim, duymadım senden. Bana ilk kez sevgiyle ve saygıyla bakan bir çift göz gösterdin.
Sana teşekkürlerin en güzelini sunmak istediğimde yeterli cümleler bile bulamaz oldum. Sen benim eksik yanımı tamamladın. Sen benim beklediğim hayatı, beklediğim sevgiyi sundun bana. Yalanlara, dolanlara, ikiyüzlülüğe, saygısızlığa yer olmayan bir sevgi. Gözümün arkada kalmadığı bir sevgiyi… sen benim kahramanım oldun. Yarattığın dünyada huzuru buldum. İkimizin dünyasında. İkimize ait sıcacık bir dünya. Yanında olmadığım zamanlarda bile ait olduğumuz dünya bana huzur veriyor. Seni her an yanımda hissediyorum. Bana aidiyet duygusunu öğrettin.
Senden önce savrulan ruhum şimdi ait olduğu yeri buldu. Şimdi beni, hiçbir rüzgar hiçbir fırtına senden koparamaz.
Ellerine dokunduğumda, sana sarıldığımda, seni öptüğümde kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum. Bana dokunduğunda her hücrem seninle doluyor. Her dokunuşun, her bakışın, her sözün beni sana yaklaştırıyor. Artık sensiz bir hayat düşünemiyorum. Sensiz bir hayat istemiyorum. Çünkü ben artık biliyorum; aşk diye bir şey var. Huzur var. Mutluluk var. Çünkü ben artık seni deliler gibi seviyorum.