Yosunlu düş kırıklığı
Ve sele kapılmışım
Asla yolumu değiştirmedim
Yürüdüm ürkek acıların üstüne
Kendimden vazgeçmedim
Senden geçmediğim gibi
Öyle baharlar vardı
Öyle yazlar kulaç attığımız
İncir bahçelerinde geçti çocukluğumuz
Kumdan kaleler inşa ettik
Testi kırıklarından hayvanlar
Şeytan uçurtmaları uçurduk ikindi rüzgarlarında
Elimiz yüzümüz yanık ağustos sıcaklarında ağaç gölgesinde uzandık boylu boyunca
Artesyan sularında yıkadık elimizi ayaklarımızı yüzümüzü
Güneşin çocuklarıydık biz güneş Isıttı kemiklerimizi
Yalın ayak incir topladık sebet sebet yana yana ayaklarımız
Yan bastık etrafından geçtik
Üstünden atladık dikenli kuru pıtırakların
Yinede eyvallah etmedik hiç bir acıya yerinde yaşadık
Çocukluğum
Şimdi ne kadar uzaksada anılarımda o kadar taze
O masmavi beyaz bulutlara uzunan ellerimiz
Ne kadar da çok hayal dünyasından geçti
Gözümüzü kapattığımda akşam uykularında
Küçük bir radyo dıngırdardı çoğu zaman
Ablalarım ben abim bir yolunu bulamadık işten kaçmanın
Sarmaşık gibi sarmıştı hayat öylesine zorlu öylesine çetin
Bir kardeşim vardı
Beyaz bembeyaz mavi gözlü üç aylık öldü
Üç dört yaşlarındaydım ölmenin anlamını bilmezdim
Gözümün önünden hiç gitmedi
Bahçe evimizin önünde salıncağını ben salladım
Annemler tütün çapasında bahçenin ortasında
Durmadan kulak kesiyor annemin aklı bizde
Bu gün bile hatırlıyorum bir gün çul salıncağın altı çıkacaktı
Ben salıncağın altına girdim başımın üstünde küçük kollarımla sardım kardeşimi yere düşürmedim .
Cızgı gibi bağırdım bütün gücümle
Koşup geldiler sesime bütün aile
Kaç dakika sürmüştü bilmiyorum galip çıkmıştım yenilmemiştim.
Annem yavrum nasıl dayandın dedi anne kardeşim dedim.
Çok korkmuştum sardı sarmaladı başımı okşadı. Beni teselli etti.
Ama işte bütün yaz benim görevim kardeşime bakmaktı.

Bitmedi. Düzenlenmedi

08.06.2015