Sevginin çağlayan şelalesinde bir yiğit , "su su" diye bağırmış , ama ; suyu önünde görememiş , yiğittir seven daha önünü göremez , sarhoştur kalben , dünyaya bakamaz .
Hasret dedikleri geçmemiş , sevenler hep ağlarmış , iki ninni yapsan şuncacıklara , isyanlar saçarmış , deli divane gönül orda burda kayaların üzerinde uyuyakalırmış .
Dermanına asıl çarenin güneş değil , sevgiliden olduğunu anlamazmış , seven insan yolunu şaşırdı mı , gittiği yolu da doğru bellermiş , yapmış ozanlar bir nağme ,
demiş ; cariyeler " sevdiğim nerede ? " diye mani , koşmuş hemen doktorlar nedir bu kadınların hali , gelen doktor sevdalanmış , demiş ki ben yanıp öleceğim serpilip . Doktor hasta düşmüş ,
çünkü ; huri gibiymiş hastalar , ne yapmış bu kadın denen illet , koymuş bitap, erkek denen safı, şirret . Sonrası yok artık , hikayede sevdalanmak var , ama kavuşmak yok .
Aşkta imkansızlık daima olacak , nafile ; imkanlar görülmeye değer yapılmayacak , yol tutacak sevgililer ; " koşun , koşun , koşun bakalım sonumuz ne olacak , koşun " diyecek.

Muzaffer KIR - İmkansız Aşklar