Senden sonra değiştim ben. Mesela hiç mutlu olmadım. Yüzüm gerçekten gülmedi. Hayat bugün güldürürken yarın ağlatabilir. Ve sırf bugünleri aklımıza getirince yarın daha çok canımız yanabilir. Nerden bilebilir ki insan bugün konuştuğun kişiyle son kez konuşmuş olduğunu. Yarın O’nsuz olacağını nerden bilirsin ki. Madem yarın hayatımda olmayacaksın BU(GÜN) hiç bitmesin. Sanırım çok özledim seni. Çöldeki bir insanın yağmuru özlediği gibi... Yokluğun kadar acı bir şey yok. Gelmek isteyip gelememek nasıl bir duygu bilir misin ? Nerden bileceksin ki... Gittiğimi düşünen biri için bu soru çok anlamsız gelir. Neyse seni seviyorum... Belki kulağın çınlar. Belki kaç aydır adını unuttuğun bir zamanlar sevdiğin biri aklına gelir. Sahi aklına hiç mi gelmedim ? Benim seni düşünmediğim bir saniye bile olmazken sen beni hatırlamayacak kadar çok kişi mi kattın hayatına benden sonra. Peki... Sen de haklısın. Gelmeyecek birini beklemek saçma değil mi ? Yine haklısın. Sen benim gözümde hep haklıydın sevgilim. Bak en güzel sana yakışıyor "sevgilim" kelimesi. Şimdi kimlerin isimlerini kaydettin aklına beni unutarak. Belki hiçbir zaman bilmeyeceksin ama ben gitmedim. Ben gitmek zorunda kaldım. Seçeneğim yoktu. Mecburiyetti benimkisi. Ben kendime iyi bakamadım ve hala bakamıyorum. Sen kendine iyi bak.

"Seni Seviyorum" kelimesini en çok yakıştırdığımsın...