Nedir yalnızlık ? Aslında bu sorunun herkese göre farklılık gösteren pek çok yanıtı vardır. Atilla İLHAN’a göre önce kral sonra ve daima cellatken ; Maksim GORKİ’ye göre zayıf bir insan için yeryüzündeki en dayanılmaz acıdır. Bana göre ise güneşin aydınlık ışıklarını kapkara bir renge bırakışıydı , geceydi , başını yaslayacak tek bir omuz bulamamaktı yalnızlık..Tanımadığın bilmediğin kalabalıklarda kaybolmaktı.. Hiç bu kadar derinlerde hissetmemiştim onu...
Uzun bir yolculuktan sonra ilk adım atılmıştı bu bina yığınlarının arasına. Daha ilk andan beri hiç bir özelliği olmayan sadece yabancı bir yerden ibaretti bu şehir.
Sokaklar bir sürü insanla dolu. Kimisinin gözlerinde mutluluk kimisinin gözlerinde ise acı var.Tanıdık tek bir yüz görmek umuduyla bakıyorum burda hayata..Kimseyi görememenin verdiği hüzün ve vakar içinde eğiyorum sonra başımı yere.İnsanlar nasılda mutlu oysa..Onların sevinci benim gözyaşlarım oluveriyor birden.Acının hüznün tarifi yok biliyorum.Sadece bir burukluk var içimde..Arkamda bıraktığım insanları özlüyorum..

Aslında Cahit Sıtkı ne güzel söylemiş :

’Geniş siyah gölgesi hayatımı kaplayan,,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık..
Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan,,
Bir benim , benim olan bir masaldır yalnızlık..’