Sana bir şey söylemek istiyorum ama kırılmak yok bana.Seni çok sevdiğimi biliyorsun fakat ne kadar büyük olsan da her insan hata yapar.Halbuki senin en büyük hatan bana güvenmemen .Halbuki seni hiç bir zaman hayal kırıklığına uğratmamışken.Beni bu yaşıma kadar hep sen eğittin Ben dünyaya gelsem yine senin o tatlı ama bir o kadar ukala kızın olarak gelirdim .
Sana şimdi hatalarından bahsedeceğim.Şey beni bir kez olsun selbest bırak desem .Kızacaksın fakat bende neyin ne olduğunu biliyorum desem ,her şeyime karışma desem mesela.Ama biliyorum şu an bile dağınık olan cümlelerimi ütülüyorsun .Korkuyorum yaşlandığımda yüzümde oluşacak kırışıklıkları ütüleyeceğinden.
Babacığım ;acaba şu çatlak kızını biraz rahat mı bıraksan? Diyorum.Yani zamanı artık geldi .Canım benim ,saçımın teline zarar gelmesini istiyorsun biliyorum yaşıyarak öğrenmek tecrübe etmek istiyorum tecrübe etmek istiyorum .Ama şu an eminim beni kendinden kıskanıyorsun.Hani her gece açık olan üstümü örtüyorsun ya ,sonra başımı okşuyorsun ya hani o an dökülüyor o pembe dudaklarından bana söylemek isteyipte söyleyemediğin cümleler .Sana bir şey diyeyim mi? Aslında bilerek açıyorum üzerimi .sırf o dudağın yanağıma değsin diye .Kızma.Unuttuğun zaman üşütmemek için üzerimi örtüyorum.