Biz kendimizi _ hiç kimseye- ifade etmek zorunda değiliz.Çünkü duygular,-kendi kendilerimizin-farkında olduğu yaşantılar.Ve bu yüzden de ,ne gereksiz empati kurmamıza gerek var,ne de empati kurduk diye sempatik bulsunlar gibi bir derdimiz olabilir.Hatta talep etmek demek de bu konularda,ayrı bir güçsüzlük bence..Ben sana hayran ,sen cama tırman işlerdir bunlar.Biz,yaşam zamanda bir yolsa,topal karınca misali dosdoğru yürümek zorundayız yolumuzda..Biz,yaşamda işler yolunda gitmediğinde bazen ,kimseye de yüklemek zorunda değiliz bunların sorumluluklarını.Yoksa bazıları gibi,geçmişe atarız ,zamanın bize atılan toplarını ve keşke yapabileceklerimizi-yapacaklarımız gibi -yalan yanlış ifadelerle bağlarız güne .Zaman bizi erozyona uğratmaz aslında.Hangi tavırla geçersek zamanın yollarından,işte tam da buyuzdur aslında..